در تنهایی خود نشسته ام و به آسمان ایران مینگرم

آسمانی پر ازستارگان پرنور و درخشان

که هر یک افتخاری هستند برای ایران

همان هایی که امام خمینی(ره)درباره شان گفت:سربازان من همان طفلان درون گهواره اند

ستارگانی که به امام حسین زمان خود(امام خمینی(ره)) لبیک گفتند و او را تنها نگذاشتند

آنها سنی نداشتند ولی فهم و شعوری داشتند خیلی بالاتر از سنشان

که امام خمینی(ره)درباره شان گریست و گفت:اگر10 تای این جوانان آن زمان و آن شب بودند مادر ما سیلی نمی خورد

آنانکه در همان سنگر کوچکشان در جبهه،تنهایی،در دل شب،با شب زنده داری های قشنگشون و درد دلای شبونشون با خدا...

خود را طوری ساختند که عزیز زهرا شدند،حضرت زهرا به خوابشان میرفت و میگفت:ما تو را دوست می داریم

آنانکه حقیقت و عشقی رو پیدا کردند که بهایی بالاتر از جان برایش نیافتند

در راه خدا جان را فدا کردند برای حفظ اسلام و ایران و ولایت

و چه زیباست فدا شدن برای جاودانگی

ستارگانی که زنده اند و غافلان فکر میکنند مرده اند

آری همان ستارگان پر نوری که ما شعور دیدنشان را نداریم

به آسمان ایران نگاه کن!!ستارگان پر نور 8سال دفاع مقدس را میبینی؟؟؟و اگر ندیدی به راستی که تو نابینایی!!!

و ستاره ای از این ستاره ها،ستاره ی قلب من(عمو همت من)است

ستاره ای که روی شانه هایش چندین ستاره درخشان دارد(چندین مدال بندگی دارد)

ستاره ای که عشقش خداست،قلبش خداست،تمام هستیش خداست

و در کلاس بندگی اون استاد و من شاگرد،اون پدر و من فرزند،اون فرمانده و من سرباز

توام بیا و برای خود از آسمان ایران ستاره ای انتخاب کن و در قلبت قرار ده تا در کلاس بندگی او معلمت باشد

خداوندا کاش روزی رسد که ما را هم گلچین کنی و در بین ستارگان گمنامت جای دهی(آمین)

نویسنده:فاطمه سادات یوسفی