سلام بر شما
1) موضوع مطروحه يک درد فرهنگي است. همه کم و بيش باهاش مواجهند متاسفانه!
2) کاش ميگفتيد! :) به نظر من حالت مطلوب دانشگاه وقتيه که ما حرفامونو به هم بگيم و از هم بشنويم :) من تجربه هاي خوبي از اين گفت و شنودها دارم و خيلي جاها خيلي ابهامات رفع شده.
3) جنگ نرم يک جنگ واقعي هست و ميدونيم همه... سخت تر از جنگ واقعي هست و ميدونيم همه... ولي مشکل اينجاست که گاهي جناحين رو اشتباه ميگيريم. و وقت و نيروها و انرژيهامون هدر ميره. شناخت دقيق مختصات ميدون جنگ باري افسران بسيار ضروري و بسيار راهگشا است.
4) يه کم زود نتيجه نگرفتيد؟! دو تا راه حل فرموديد که واقعا هم درست هست. ولي حس من اينه که هميشه راهگشا نيستند. نه اينکه نباشنا! ولي استفاده مستقيم از اونها هميشه راهگشا نيست. به يه آدم مثل اونايي که توصيف کرديد نميشه همون اول گفت بيا و برو راهيان نور. هرچند تمام روشهاي ديگه ما هم از همين دو روش منتج ميشن ولي نه الزاما مستقيم
5) من فکر ميکنم که ما وظيفه ي شرعي داريم بنا به مصالحي براي پيشبرد نظرات مکتب مون با همين ادمهاي به ظاهر فاصله دار صميمي باشيم، رفت و آمد کنيم و نهايتا در اونها موثر باشيم. الگوي صحيح باشيم و ابهامات رو رفع کنيم. شايد حداکثر 5 درصد جامعه ي هدف ما معاند باشند :) فقط 5 درصد
6) ما بايد همو حمايت کنيم. ما بايد بچه ها رو بکشونيم به دفتر بسيج. ما نبايد از بسيج به يک تعريف محدود عملي برسيم. هر راهکار مناسبي که وسعت بده به تعاريف ذهني ما راهگشا است :)
7) به خدا توکل کنيم. و از شهدا کمک بخواهيم. حداقل ماها شک نکنيم که اونا زنده هستند :) باهاشون حرف بزنيم و راهکار درست بخواهيم :)
پيروز و ثابت قدم باشيد... در اين راه نوراني و دقيق :) يا علي مدد